Halloween

Ok, ik ontkom er natuurlijk niet aan: hier in de States worden ze helemaal gek met Halloween. Weken vantevoren zag je al huizen uitgedost als spookhuis, en in de supermarkt waren pompoenen te koop. Deze foto is van een boer niet ver van waar ik woon (zo ongeveer midden in een woonwijk, heel apart). Hij heeft naast een maïsdoolhof en een soort kinderboerderij ook een pompoenveld - en binnenkort gaat natuurlijk het kerstboomveld open.

Tja, en dit is natuurlijk Californië, he. Ik kan me de waarschuwingen nog herinneren die ik overal zag toen ik hier voor het eerst kwam (pas op! roken is hier toegestaan, en het is bekend bij de Staat Californië dat roken kanker veroorzaakt!). Al moet ik zeggen dat het me verder meevalt: ik kom lang niet zoveel zotte waarschuwingen tegen als het stereotype suggereert.

Dit vond ik één van de mooist uitgedoste huizen die ik ben tegengekomen. Maar je zag er meer (tot afgelopen zondag natuurlijk, want toen was het Halloween). Nee, ik ben niet naar Isla Vista geweest, ondanks dat dat de place to be schijnt te zijn tijdens Halloween. Of wellicht juist daarom: toen ik hoorde dat zo'n 85% van wat er rondloopt van elders in Californië naar Isla Vista komt, had ik al gegeten en gedronken. Al heb ik even overwogen om er naartoe te fietsen, en mijn fiets op kantoor te zetten... Blij dat ik dat niet heb gedaan.

Want ik kreeg zondag een mailtje dat een gedeelte van het gebouw was ingestort! Althans, zo kwam het over, en in ieder geval kon ik afgelopen maandag en dinsdag het gebouw niet in. Wat ben ik blij dat ik tot nu toe vrijwel alleen maar op mijn laptop heb gewerkt, en niet op de desktop van mijn kantoor! Woensdag mochten we het gebouw weer in en kon ik deze foto maken. Het valt dus op zich mee: het is niet dat het gebouw is ingestort, maar wel dat het plafond in een gedeelte naar beneden kwam nadat de bouten of zoiets het begaven. Maar desalniettemin: als er iemand onder had gestaan dat hij of zij op zijn minst een behoorlijke hoofdpijn gehad - of hij had nooit meer hoofdpijn.

Ach, ik heb dus een paar dagen thuis gewerkt, wat geen straf was want het was echt fantastisch weer ik heb thuis ook alles bij me. Het enige is dat Pete, de brutaalste van de twee katten in huis, de gewoonte heeft op mijn toetsenbord te gaan staan als ik aan het werk ben. Is dat katten eigen of zo? (Ik vroeg aan Charlie, mijn huisbaas: "klopt het dat linkse mensen katten hebben en rechtse mensen honden?" Hij antwoordde: "Nu je het zegt, de mensen met honden die ik ken zijn allemaal eikels!" Je ziet, niet iedereen in Amerika is rechts.)

Tja, en als Halloween is afgelopen dan komt het volgende feest er weer aan he... Al komt Thanksgiving eerst nog, maar daar valt blijkbaar te weinig aan te verdienen. Dat vind ik toch echt een voordeel van Sinterklaas: dat het de Kerstmeuk een beetje op afstand houdt! En nou niet zeuren dat de chocoladeletters al in September in de winkels liggen, Sinterklaas rules.

Old Time Fiddlers' Convention and Festival

Amerika heeft geen cultuur, hoor je vaak zeggen. De Ieren hebben hun muziek, de Nederlanders hun kaas en hun schilders, de Italianen hun keuken en steden, wat hebben die yanks nou helemaal behalve hamburgers? Toch kun je in de VS wel het een en ander vinden aan specifiek Amerikaanse tradities. Muziekgenres als Old Time en Bluegrass zijn daar voorbeelden van. Het zijn genres die ook echt alleen in de VS hadden kunnen ontstaan. Old Time heeft haar wortels met name in de Ierse en Schotse volksmuziek, maar het heeft een stevige bluesinvloed ondergaan. Het is dus wat je krijgt als je Ierse en Schotse immigranten en afstammelingen van Afrikaanse slaven in één land samenpropt! Het heeft veel weg van Ierse muziek (bijna alleen maar reels), maar met meer bluesy akkoordschema's en meer improvisatie.

Niet ver van waar ik woon vond pas geleden voor de 39e keer de Old Time Fiddlers' Convention and Festival plaats. Het gebeurde allemaal op het terrein van wat ze hier Stow House noemen, het voormalige optrekje van een steenrijke boer annex landheer met de naam Stow. Ik kreeg weer helemaal een Saint Chartier gevoel toen ik aankwam. Niet alleen de temperatuur (het was hetzelfde weekend als het Harbor Festival), maar vooral de kakofonie aan klanken die je van al die spontane sessies tegemoet komt! Erg gezellig dus.

Er werden de hele dag ook workshops gegeven op viool, banjo, mandoline, enzovoort. Ik heb natuurlijk ook een workshop gevolgd! Al moet ik tot mijn spijt toegeven dat ik de deunen compleet ben vergeten... Maar het was vooral erg leuk om onder een boom een beetje viool te spelen. De docent was een jonge vent, in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten van een genre dat 'Old Time' heet...

We hadden wel last van de oude landbouwmachines! Op het terrein waar we de workshop hadden stonden ook een aantal oude tractoren en dat soort dingen. Nog geen stoommachines denk ik, maar wellicht ook niet veel ouder dan dat. Wel erg leuk om te zien, zeker als iemand even demonstreert hoe het werkt. Maar als we een deuntje op de viool willen leren, waarom moeten ze er dan zo nodig die (stoom?) fluit doorheen laten tetteren?

Santa Barbara Harbor and Seafood Festival

Afgelopen weekend was erg warm! Ik heb me ingeschreven voor een conversatiecursus Spaans, dus elke zaterdag tuf ik op mijn fiets naar downtown Santa Barbara om een uurtje te kletsen met een Mexicaanse leraar en twee Amerikanen. Het is best lastig, de anderen zijn een stuk verder dan ik - maar wat wil je als je met je eigenwijze kop tot nu toe alleen maar met zelfstudie-cursussen hebt lopen klooien! Entonces, tengo que practicar mucho - afortunado unos estudiantes del Bren School almorzan juntos y conversan Español cada jueves en nuestro universidad! Dezelfde zaterdag was er in Santa Barbara het Harbor and Seafood Festival - wie kan daar weg blijven als hij visserij-econoom wil worden en van lekker eten houdt?

Ik schreef al eerder dat er een kleine vissershaven in Santa Barbara is, met een heel kleinschalige visserij op kreeften, krabben, zeeëgels en dat soort spul. Er zijn wel een paar trawlers bij die op 'echte' vis vissen, maar de zeeëgels en kreeften lijken het vooral te zijn. Ik heb geen kreeft op, er stonden megalange rijen en voor een bord scheen je snel $10-$20 neer te tellen. Het was dus een gezellig drukke boel, en je krijgt zo een aardig idee wat er allemaal rondzwemt hier - dat wil zeggen, het eetbare gedeelte.

Ik heb natuurlijk wel wat gegeten daar. Ze verkochten kleine porties zeeëgel, dus dat heb ik geprobeerd. Wees niet bang: je hoeft de stekels niet te eten. Ze breken deze beesten open en schrapen het binnenste eruit. De textuur is heel zacht, een beetje romig, en de smaak is mild vissig. Op zich niet verkeerd, maar ik denk niet dat ik het in een restaurant zou bestellen. Doe mij maar een verse haring... (Ik kwam laatst gerookte makreel tegen in een Armeense winkel!)

En toen ik daar was moest ik natuurlijk ook even een ijskoffie halen bij mijn huisbaas. Charlie, zo heet hij, is een gedeeltelijk arbeidsongeschikte oude homo die met een mobiel cafeetje geld inzamelt voor een LGBTQ-organisatie. Waar LGBTQ voor staat? Hou je vast: Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Questioning - en geloof me, dat is een gangbare afkorting voor alles dat niet 100% zeker weet dat het alleen, en echt alleen, op het andere geslacht valt en het eigen geslacht wil behouden.

Over onduidelijke sexuele voorkeuren gesproken, hebben jullie de nieuwste Boo! al gehoord? Geweldig! Rond de tijd dat ik naar de VS vertrok was hij op de Luisterpaal beschikbaar. Ik heb hem nu maar als mp3 gekocht (ik ga hier toch geen CD's kopen? Het moet allemaal weer mee terug!). Leuke plaat!

En heeft dan niemand ook maar enig idee wat die tent was?!? Ze waren ongedierte aan het bestrijden! Kijk, dat is het voordeel van een vrijstaand huis: je pakt gewoon de hele boel in, pompt er een of ander gif in, laat het een tijdje intrekken en je huis is steriel! Kom daar maar eens om in een traditioneel Hollands rijtjeshuis. Ik vroeg aan Charlie wat ze aan het doen waren en hij vertelde me dat het vaste prik is als iemand een huis verkoopt. De koper wil immers ook geen risico lopen dat het huis, weetikveel, termieten heeft of zo, dus zo kan de verkoper de garantie geven dat er niks aan de hand is. Sommige verborgen gebreken zijn gemakkelijk opgelost!

Wat is dit?

Een nieuwe stunt van inpakkunstenaar Christo Vladimirov Javacheff?
De voorbereidingen voor het bloemencorso van Santa Barbara?
Het Californisch biologisch-dynamisch yogacircus?
De concerttent van het openlucht bluesfestival van Goleta?
Wie het weet mag het zeggen!

Alfa-Beta-Gamma

Wat hebben die Amerikaanse studentenverenigingen toch met Griekse letters? Townes Van Zandt heeft ooit een liedje geschreven met de naam "Fraternity Blues". Een beetje flauw nummer eigenlijk, één van de talking-bluesnummers die hij schreef om niet alleen maar deprimerend materiaal te hebben. Maar het nummer bevat de zinsnede "There's one thing you should not forget, and that's to learn the entire Greek alphabet." Ook in Amerikaanse films zie je het: als er studentenverenigingen in vóórkomen, heten ze altijd Kappa-Delta-Pi of zoiets. Op ons komt het nogal nerdig en saai over.

Neem nou deze: een Aziatisch-Amerikaans zusterschap ('sorority' - bijna al die clubs zijn single-sex), zoiets geef je toch een creatieve naam in het Thais, Hindi, of zoiets? Net als wijlen Redi Doti, de Wageningse studentenvereniging voor Surinaamse studenten ('rode aarde' in Sranang Tongo). Wat ik zo op Wikipedia lees is dat die Griekse letters staan voor een motto (in het Grieks) dat alleen de leden kennen. Het schijnt vaak een wat mistige, vrijmetselaar-achtige sfeer te hebben, met inwijdingen, geheime codes, enzovoort. Maar laten we wel wezen: bij de vrijmetselaars heeft het in de verte nog iets mysterieus, maar als je één van de vele studentenclubjes bent is het toch wel een beetje sneu. Een beetje zoals je op de lagere school een 'geheime klup' had.

Bij deze kan ik me tenminste nog iets voorstellen: Een christelijke vereniging met de naam Alpha-Gamma-Omega. Ergens in de LSD-trip van een 4e-eeuwse Galileeër (later hernoemd als Openbaring - zo van: wauw, ik wist niet dat moederkoren dát met je doet!) staat zo'n zinnetje met de eerste en de laatste letter van het Griekse alfabet. Toen die Amerikaanse studenten er nog een letter tussen moesten proppen hebben ze maar de letter gamma genomen - van Gristus.

En dan iets heel anders: kolibri's! Ik kende ze alleen van de tv of uit boeken, en ik wist niet eens dat ze alleen op het Amerikaanse continent voorkomen. Maar in Santa Barbara zie je ze regelmatig. Het zijn piepkleine vogeltjes, en door hun manier van vliegen en doordat ze vooral van nectar leven, lijken ze net mega-zweefvliegen. Zoals je ziet zijn ze ontzettend moeilijk te fotograferen - zeker met een telefoon. Dit is de beste foto die ik tot nu toe heb kunnen maken.

Downtown Santa Barbara

Gisteren heb ik kennis gemaakt met Chris, de professor met wie ik hier wil werken. Chris heeft zich in Santa Barbara zo ongeveer gevestigd als 'de' visserij-econoom, en toevallig kon ik 's middags aanschuiven bij een bijeenkomst over het visserij-onderzoek aan UCSB met een aantal collega-onderzoekers en een aantal vissers uit Santa Barbara. Chris heeft ons ook 's avonds uitgenodigd voor een barbecue. Erg leuk om de lokale vissers te spreken en te horen wat de lokale problemen en zo zijn. Het is toch wel weer heel anders dan in Nederland.

Vandaag ben ik naar downtown Santa Barbara gefietst. Zoals zoveel Amerikaanse plaatsen heeft Santa Barbara geen centraal plein zoals wij dat gewend zijn (met een kerk, een paar kroegen, en eens in de week markt - je weet wel), maar wel een 'centrale straat', een main street. In Santa Barbara heet deze State Street, en het is de belangrijkste winkelstraat van Santa Barbara. Veel restaurants, winkels en kroegen. Ook op veel straathoeken bandjes, maar dat zal ook wel zijn geweest omdat het een zaterdag is.
Het ziet er allemaal heel pittoresk uit, een beetje Spaans-koloniale stijl. Heel mooi natuurlijk, maar als je je bedenkt dat ze in de jaren 20 besloten het centrum zo te bouwen (nadat een aardbeving de stad met de grond gelijk had gemaakt), voel je je misschien een beetje belazerd. Desalniettemin heeft het allemaal een hele relaxte, ongedwongen sfeer.

Ik ben ook bij de haven wezen kijken, op zoek naar vissersboten. Vanuit Santa Barbara wordt veel op kreeft gevist, en op zeeëgels. Vooral ze zeeëgelvisserij lijkt me een hippe bezigheid. Terwijl de kreeftvissers gewoon een krat de zee in gooien die ze later weer ophalen, duiken de zeeëgelvissers met luchtflessen en al de zee in om zeeëgels te oogsten. Daarnaast heeft Santa Barbara ook een paar vissers met sleepnetten, vooral om heilbot te vangen. Het is allemaal heel kleinschalig, met kleine bootjes.

Ik ben ook naar Stearns Wharf geweest, een soort pier met allemaal eettentjes. Grote vergissing natuurlijk, vreselijk toeristisch met van die winkeltjes waar je plastic prul koopt dat zogenaamd iets met de zee te maken heeft maar eigenlijk gewoon door een paar Chinese kindervingertjes in één of ander werkkamp is gemaakt.


O, en laat niemand meer beweren dat je in de VS geen lekker bier kan krijgen! OK, Budweiser en Coors is inderdaad net water, maar er zijn steeds meer zogenaamde microbreweries met héél smaakvol bier. Misschien kennen jullie Flying Dog wel, dat ze in De Zaaier en De Overkant schenken. Zoals Flying Dog zijn er tientallen verschillende bieren en wat ik tot nu toe heb geprobeerd doet in ieder geval niet onder voor de Engelse ales of de meeste Nederlandse speciaalbiertjes. Vooral de India Pale Ale is heel lekker!

Eerste werkdag

Zoals beloofd: foto's van mijn fietsroute naar de universiteit. Ik kan vrijwel de gehele route doen over fietspaden zonder enige auto tegen te komen - dat had ik niet verwacht van de VS!


De afdeling waar ik werk (of sectie, vakgroep, of hoe je het ook wil noemen) is de Bren School of Environmental Science and Management. Zowat ieder gebouw van UCSB (University of California, Santa Barbara - ik word het een beetje zat om telkens u-n-i-v-e-r-s-i-t-e-i-t te tikken) is vernoemd naar één of andere rijke pik die een vermogen heeft gedoneerd aan de plek waar hij is afgestudeerd. Er is ook een Elings Hall - zou onze Wageningse keurslager een rijke neef hebben?


Bren Hall is gebouwd in een mooie mediterrane stijl, met een patio in het midden vanwaar je de deuren van de meeste kantoren ziet. Mijn kantoor is achter één van die deuren.


En een prachtig uitzicht over zee! Af en toe kun je de zee ruiken - dat is wat minder (hij stinkt een beetje). Diana, een aio van onze leerstoelgroep die ook een paar maanden op UCSB heeft gezeten, vertelde me dat ze vanuit haar kantoor regelmatig dolfijnen zag. Toch jammer dat ik de verrekijker niet meer in de tas kwijt kon!